O Woody Allen γεννήθηκε την 1η Δεκεμβρίου 1935 στο Μπρούκλυν της Νέας Υόρκης. Μικρός ξεκίνησε να μαθαίνει μαγικά κόλπα και να παίζει κλαρινέτο, κάτι που συνεχίζει μέχρι σήμερα. Μπήκε στη show business στην ηλικία των 15 χρονών γράφοντας ανέκδοτα για τοπικές εφημερίδες. Αργότερα, αφού εγκατέλειψε το πανεπιστήμιο και βρήκε δουλειά στην τηλεόραση άλλαξε και το εμφανώς εβραϊκό του όνομα Allan Stewart Konigsberg σε Woody Allen.Μέχρι στιγμής έχει προταθεί για 23 Oscar και έχει κερδίσει 4 :
καλύτερο πρωτότυπο σενάριο για το Midnight in Paris, το Hannah and Her Sisters και το Annie Hall και καλύτερου σκηνοθέτη για το Annie Hall.
Ο κύριος αυτός είναι μια ανεξάντλητη πηγή χιούμορ και ευφυίας, αν σκεφτεί κανείς ότι η πρώτη του σκηνοθετική δουλειά, το What's up Tiger Lily (1966), είναι μία γιαπωνέζικη ταινία που μεταγλώττισε με δικό του σενάριο και το οποίο αναφέρεται στην ανάκτηση μιας μυστικής συνταγής για αβγοσαλάτα.
Στις περισσότερες ταινίες του πρωταγωνιστεί, νευρωτικούς ρόλους κατά κύριο λόγο, και κυρίως υποδύεται τον εαυτό του, αποκαλύπτοντας με πολύ έξυπνο τρόπο τις πιο κρυμμένες πτυχές του. Αυτό που μου αρέσει εμένα είναι η ικανότητα του κυρίου Allen, στο 1ο τέταρτο της ταινίας να σε βάζει κατευθείαν στο τοπίο του και τη ψυχοσύνθεση του χαρακτήρα που έχεις διαλέξει από το cast. Θέλει κυρίως όμορφα πρόσωπα στη δουλειά του και αυτό φαίνεται και από τις αλλόκοτες οντισιόν του. Π.χ η Dianne Wiest αναφέρει ότι η οντισιόν της για το Hannah and Her Sisters (1986) κράτησε 30 δευτερόλεπτα. "Με κοίταξε, χαιρέτησε, ζήτησε από κάποιον να με φωτογραφίσει, με ευχαρίστησε και μου έδειξαν την έξοδο".
Νομίζω ότι είναι πιο ρομαντικός απ'όσο θα ήθελε να φαίνεται, κατά ένα αντισυμβατικό τρόπο βέβαια, αλλά το κύριο χαρακτηριστικό του είναι πως μπορεί στις ταινίες του να αποδώσει το αγνό άβολο.
Τα σενάριά του έχουν πάντα το στοιχείο της αυτοβιογραφίας. Στο Manhattan (1979) μία ταινία ρομαντική παρόμοια με το Annie Hall (1977), ο κ. Allen υποδύεται έναν χωρισμένο Νεοϋορκέζο, η πρώην γυναίκα του οποίου γράφει βιβλίο για τη ζωή της και αναφέρει για τον Isaac (Woody Allen) : "Κρίσεις εβραϊκής παράνοιας, φαλλοκρατισμού, μισαλλοδοξίας, μισανθρωπίας και μηδενιστικής απόγνωσης. Είχε παράπονα για τη ζωή, αλλά ποτέ λύσεις. Ήθελε να γίνει καλλιτέχνης αλλά δεν έκανε ποτέ θυσίες. Ο φόβος του για το θάνατο ήταν παρά ναρκισσισμός".
Αυτή μπορεί να είναι και η άποψη που έχει για τον εαυτό του ή η άποψη που νομίζει ότι έχουν οι άλλοι γι'αυτόν. Ό,τι και να ισχύει, στις περισσότερες ταινίες του υπάρχει ένας ρόλος που αφορά έναν νευρωτικό φιλόσοφο αστό που δεν καταλήγει με την Diane Keaton.
Έχει όμορφα τέλη, κυρίως νοσταλγικά και τις περισσότερες ταινίες του τις ντύνει μουσικά από την προσωπική του συλλογή.
Άλλη μία ταινία που αποδεικνύει το ταλέντο του και ως σεναριογράφος, εκτός από το αριστουργηματικό Annie Hall (1977) και το ρομαντικό Manhattan (1979), ταινίες που μετά τις "αναρχικές" του κωμωδίες όπως το Take the Money and Run (1969), το Bananas (1971) και το Sleeper (1973), τον καθιέρωσαν ως κλασικό Hollywood, είναι το Hannah and Her Sisters (1986) με τους τρομερούς διαλόγους, τις λαμπρές αφηγηματικές σκέψεις και τις συνδέσεις με τον αγαπημένο του Bergman.
Το Sweet and Lowdown (1999) έχει έναν, όπως πάντα, εκπληκτικό Sean Penn και υπέροχη μουσική, το Crimes and Misdemeanors (1989) είναι διαφορετικό. Το είδος των ταινιών του είναι συνήθως comedy, drama, romance μερικές φορές και fantasy, εδώ έχουμε πιο πολύ δράμα και φιλοσοφία. Γενικώς φαίνεται να αγαπάει και να μισεί ταυτόχρονα τη μεσαία τάξη. Πάντα βρίσκει έξυπνους τρόπους να πει την άποψή του ενώ στο Husbands and Wives (1992) φαίνεται να εξηγείται.
"When you fall in love, do you fall in love with the artist or the man?" αναρωτιέται στο Bullets Over Broadway (1994) και επισημαίνει πως ο καλλιτέχνης δημιουργεί το δικό του ηθικό σύμπαν.Έχει κάνει αξιόλογες crime ταινίες όπως το The Curse of the Jade Scorpion (2001) και το Cassandra's Dream (2007).
Στο Deconstructing Harry (1997) έχουμε πάλι συνδέσεις με τους αγαπηέμους του Fellini και Bergman και ακούγεται στο τέλος η ατάκα:
"a character who is too neurotic to function in life and function in art".
Personal quotes:
- If my film makes one more person miserable, I'll feel I've done my job.
- Time is nature's way of keeping everything from happening at once.
- 80% of success is showing up.
- Having sex is like playing bridge. If you don't have a good partner, you'd better have a good hand.
~~~ ~~~
Για το Movie Spotlight/Woody Allen είδα 22 ταινίες και για το κείμενο χρησιμοποίησα 4 πηγές, που λογικά έτσι θα είναι και στα επόμενα, το imdb, Η μυστική ζωή των μεγάλων σκηνοθετών, του Robert Schnakenbert, 1001 movies you must see before you die, 2009, του Steven Jay Schneider και τις σημειώσεις μου.
Προσωπικές μου αγαπημένες του κυρίου Allen:
The Purple Rose of Cairo (1985), Minight in Paris (2011), Manhattan (1979), Bullets Over Broadway (1994), Bananas (1971).
Κύριε Allen, να σας ευχαριστήσω λοιπόν που μου δείξατε το δικό σας διαφορετικό είδος Hollywood. Οι ταινίες σας είναι πάντα γεμάτες, με μια υπέροχη ισορροπία ρεαλιστικού και σουρεαλιστικού ταυτόχρονα. Με κάνετε να γελάω. Ανυπομονώ για την επόμενη..
